လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားျပည္ပေရာက္ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားပူးေပါင္းလုပ္ ေဆာင္ရမည့္ အလုပ္သင့္ဆုံးအလုပ္ မွာ...



ကြ်န္ေတာ္ ေနာ္ေဝးႏိုင္ငံ၊ ေအာ္စလိုၿမိဳ႕တြင္ ဥေရာပေရာက္ျမန္မာမ်ား ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္ၿပီးေနာက္ နယ္စပ္ေဒသ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဖယ္ဒရယ္ေကာင္စီ (United Nationalities Federal Council) ကို ဖြဲ႕စည္းေၾကာင္း သတင္းထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။ ျပည္တြင္း တြင္လည္း နအဖက စစ္အာဏာရွင္ တည္တံ့ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားေနခဲ့သည္။ ထိုအေျခအေန အရပ္ရပ္ကို ၿခဳံငုံသုံးသက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။



တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ေရး

တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရးသည္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားဖြဲ႕ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ ပူေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားသာ အတိက္ကရွိခဲ့ေပသည္။ National Democratic Front (NDF) သည္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ တပ္ေပါင္းစုျဖစ္သည္။ Democratic Alliance of Burma (DAB) ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီး (မဒတ) သည္ တိုင္းရင္းသားတပ္ေပါင္းစု NDF ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး (ABSDF) အပါအဝင္ ျမန္မာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားပါဝင္သည့္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔သည့္ တပ္ေပါင္း စုတခု ABSDF ဖြဲ႕စည္းၿပီး ေရွးမေႏွာင္းခင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ အဖြဲ႕ႀကီးျဖစ္သည္။ ေနာင္ ၁၉၉၀ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား နယ္စပ္သို႔ထြက္ေျပးလာၿပီးေနာက္ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ ပြဲ ရလာဒ္ကို ခုတုံးလုပ္၍ အမတ္ (၁၀) ေယာက္ေက်ာ္ႏွင့္ NCGUB အစိုးရဖြဲ႕ေသာအခါ ထုိအစိုးရကို ထိန္းညႈိရန္ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ (NCUB) National Council of Union of Burma ဆိုသည့္ တပ္ေပါင္းစု တခု ထပ္ေပၚလာျပန္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ NCUB တြင္ NLD (LA), MPU တို႔ ထည့္ေပါင္းၿပီး NCGUB မွ ႏႈတ္ထြက္သြားခဲ့သည္။ NCUB ႏွင့္တခါ ၈၈ အုပ္စုတို႔ျဖင့္ Seven Alliance ကို ထပ္ဖြဲ႕ျပန္သည္။



ေနာင္ ဟန္ေညာင္ေ႐ႊ NCGUB ၏ ဥေရာပ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရၿပီးေနာက္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈမ်ားကို ရရွိလာသည့္အခါ ၎ရရွိေသာ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားျဖင့္ ENC (Ethnic Nationalities Council) ဆိုသည့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ေကာင္စီကို တည္ေထာင္၍ NCGUB မွ ခြဲထြက္ တစင္ေထာင္ၿပီး တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕လာခဲ့ျပန္သည္။



ထုိသို႔ တပ္ေပါင္းစုမ်ား မႈိလိုေပါက္လာခဲ့ေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ၾက၊ ၎တပ္ေပါင္း စုမ်ားတြင္ အဖြဲ႕သီးသီးသည္ ေဒြးေယာယွက္တင္ပါဝင္လွ်က္ရွိသည္။ တပ္ေပါင္းစု နာမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ပါဝင္သည့္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ တူညီေနၾက သည္၊ ပါဝင္ေနၾကသည္။ အဓိကျပႆနာမွာ တပ္ေပါင္းစုမ်ား ေဖါင္းပြလာေနျခင္းျဖစ္သည္။

ပထမဆုံး လုပ္ရမည့္အလုပ္မွာ ထိုေဖါင္းပြ ေဖါင္းကာလာေနေသာ တပ္ေပါင္းစုမ်ားကို က်စ္လစ္ခိုင္မာေသာ တပ္ေပါင္းစုတခုတည္းျဖစ္ရန္ က်ဳိးစားအားထုတ္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ေလာက္က မဲေဆာက္ေရာက္စဥ္ ဖဒိုမန္းရွာမွ ဖိတ္ၾကားသျဖင့္ NCUB အစည္း အေဝးသို႔ ဧည့္သည္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ဘူးသည္။ အႀကံဉာဏ္ေပးပါဆိုသျဖင့္ NCGUB သည္ အလုပ္မျဖစ္သည့္ ဟန္ျပအစိုးရသာျဖစ္သည္၊ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အမတ္မ်ား သက္သက္ႏွင့္သာ အစိုးရဖြဲ႕ရမည္၊ အျပင္လူပါခြင့္မရဆိုသည္မွာ အဓိပၸါယ္မရွိ၊ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ကိုင္စြဲ၍ အစိုးရဖြဲ႕ခြင့္ရွိျခင္းကို မျငင္းလိုေသာ္လည္း ထုိေ႐ြးေကာက္ပြဲ ႏိုင္ အမတ္မ်ားသက္သက္သာ အစိုးရအဖြဲ႕တြင္း ပါရမည္ဆိုသည္မွာ ၿခံခတ္ထားသည့္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္သည္။ NCGUB သည္ အစိုးရအဂၤါႏွင့္ မညီ၊ NCGUB ကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းရန္လိုသည္၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားပါ ပါဝင္ဘို႔လိုသည္။ ထုိ႔ျပင္ NCGUB အစိုးရတြင္ ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမ၊ ကိုယ္ပိုင္တပ္ရွိရမည္၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားအားလုံး စုစည္း၍ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ကို ထူေထာင္သင့္သည္ဟု အႀကံဉာဏ္ေပးခဲ့ဖူးပါသည္။ အစည္းအေဝးတက္ေရာက္လာၾကေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အမ်ားစုက ကြ်န္ေတာ္တင္ျပသည္ကို ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၿပီး NCGUB မွ ေဒါက္တာစန္းေအာင္တို႔က သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ခုခံကာကြယ္ခဲ့ၾကပါသည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့အႀကံေပးခ်က္ကို အမ်ားက လက္ခံခဲ့သည္။



ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ႀကိဳးစားမႈမ်ား

၎ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ကို အေျခခံ၍ NCGUB ကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းေရးအဆိုကို ဒပ္ဗလင္တြင္ ေဆြးေႏြးၾကရာ၌ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ပ်က္ပ်ယ္သြားမည္ဟု အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ NCGUB အတြင္း ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ခံမဟုတ္သည့္ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ပါဝင္မႈကို အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္ၿပီး မဲခြဲဆုံးျဖတ္ရသည့္ အေျခအေနထိ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တိုးခ်ဲ႕သင့္သည္ဟူသည့္ဘက္မွ အႏိုင္ရရွိသြားခဲ့သည္။ တိုးခ်ဲ႕ရန္ ေကာ္မီတီဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့ၿပီး မတုိးခ်ဲ႕ဘဲ အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့သည္မွာ ယေန႔အထိျဖစ္သည္။ ယၡဳအခါ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္သြားၿပီးျဖစ္သည္၊ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမည္မွ်ပင္ ညစ္ေစ၊ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ခံအမတ္မ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ နအဖႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏုိင္ရလာ သည့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားၾကားမွ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည့္ တိုင္းရင္းသားအမတ္မ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံအမတ္ မ်ားကို တရားမဝင္ဟု မေျပာႏုိင္ေခ်။ ၎တို႔သည္ ျပည္သူမွ အမွန္တကယ္ေ႐ြးေပးလိုက္သည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိအခါ ၁၉၉၀ ကို အေသဆုတ္ကိုင္၍ ျပည္ပတြင္ ငါးေယာက္တပိုင္း အစိုးရသည္ တန္ဘိုးမဲ့ အစိုးရျဖစ္လာသည္၊ အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဟုျမင္သည္၊ ဖ်က္သိမ္းဘို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။



လပိုင္းေလာက္က နယ္စပ္ကရင္နီျပည္နယ္တြင္ ၁၉၉၀ အမတ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား စုေဝး၍ လႊတ္ေတာ္တရပ္ဖြဲ႕စည္းသည္ဟု ၾကားသိရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ထပ္ဘာသံမွ် ဆက္လက္မၾကားရေတာ့ေခ်။ ယၡဳလ ေဖေဖၚဝါရီ (၁၇) ရက္ေန႔တြင္ ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဖယ္ဒရယ္ေကာင္စီ (United Nationalities Federal Council) ကို ဖြဲ႕စည္းေၾကာင္း သတင္းထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။ ၎အဖြဲ႕တြင္ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပါဝင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးစုတို႔ ပါဝင္မႈမရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရျပန္သည္။ ၎ (UNFC) သည္ NDF ႏွင့္ တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕မ်ား ေပါင္းထားသည့္ တပ္ေပါင္းစုတခုျဖစ္သည္။ မူလ NDF ကလည္း ဆက္လက္ရွိေနသည္။



NCUB ဖြဲ႕စည္းစဥ္ကလည္း ၎တြင္ NDF,DAB,MPU,NLD(LA) တို႔ ပါဝင္သည့္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္သည့္ တပ္ေပါင္းစုျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မူလဖြဲ႕ထားေသာ တပ္ေပါင္းစုမ်ား ျဖစ္သည့္ NDF,DAB တို႔ကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ျခင္းမရွိသျဖင့္ ပိုမိုမ်ားျပားေသာ တပ္ေပါင္းစုမ်ား ျဖစ္လာၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ ပိုမို႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။



အဓိက ျပႆနာမွာ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးက ႐ိုးသားစြာ တပ္ေပါင္းစုမ်ား ေဖါင္းပြေနျခင္းမွာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ေၾကာင့္ တပ္ေပါင္းစုတခုတည္းကိုသာ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဦးတည္ဖြဲ႕စည္းဖို႔လိုေၾကာင္း ဝန္ခံဘို႔လိုသည္။



ပထမအဆင့္အေနႏွင့္ NDF, DAB, NCUB, Seven Alliance, UNFC, Ethnic Nationalities Council (ENC) တို႔ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖို႔လိုသည္။ မိမိေနရာေပ်ာက္မည္စိုးသည့္ အေခ်ာင္သမားစိတ္၊ ေဖါက္ျပန္ေရးသမားစိတ္ရွိသူတို႔ကို ရွင္းထုတ္ပစ္ရမည့္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ လူမ်ဳိးစု တဖြဲ႕ခ်င္းကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အားလုံးကို ဖိတ္ၾကား၍ တပ္ေပါင္းစု ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ မဟုတ္ဘဲ မိမိလူမ်ဳိး၊ မိမိအဖြဲ႕အစည္းကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ တက္ေရာက္ၿပီး ညီလာခံႀကီး တရပ္ကို က်င္းပရမည္။ ထိုညီလာခံႀကီးမွ တခုတည္းေသာ က်စ္လစ္ခိုင္မာသည့္ တပ္ေပါင္းစု ႀကီးကို ဖြဲ႕စည္းရမည္။ ထိုတပ္ေပါင္းစုႀကီးကို ယွဥ္ၿပိဳင္၍ တပ္ေပါင္းစု ေနာက္တခု ထပ္မဖြဲ႕ရန္ ျပင္းထန္တိက်သည့္ မႈဝါဒကို ခ်မွတ္၍ တပ္ေပါင္းစုႀကီးၿပိဳကြဲရန္ ႀကံ႐ြယ္သူမွန္သမွ်ကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းရဲရမည္၊ ထိုမွသာ အေခ်ာင္သမားမ်ား၊ ေနရာသမားမ်ားရန္မွ ကာကြယ္ ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။



ထိုမွတဆင့္ ထိုညီလာခံမွ အမ်ားေ႐ြးခ်ယ္မႈျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တတ္သိပညာရွင္မ်ားျဖင့္ NCGUB ေနရာတြင္ အစားထုိးႏုိင္မည့္ တုိက္ပြဲဝင္အစိုးရတရပ္ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ထိုအစိုးရေအာက္တြင္ ျပည္ေထာင္စုတပ္ကိုတည္ေထာင္ရမည္။ ထုိျပည္ေထာင္စုတပ္သည္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု အားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အနာဂါတ္တပ္မေတာ္ သေႏၶတည္သည့္ တပ္ျဖစ္ရည္မွန္းခ်က္ထားရွိရမည္။ ျပည္ေထာင္စုတပ္သို႔ ပူးေပါင္းလာရန္အတြက္ သန္းေ႐ႊလက္ေအာက္ခံ တပ္မ်ားအတြက္လည္း လမ္းဖြင့္ေပးသည့္ အစီအစဥ္မ်ား၊ ႀကိဳဆိုေရး၊ ေနရာခ်ထားေရး ကိစၥမ်ား အထိပါ ျပင္ဆင္ထားရမည္။



ထိုအဆင့္ျဖစ္လာလွ်င္ ျပည္တြင္းရွိ ကြန္ယက္အသီးသီးခ်ိတ္ဆက္မႈျဖင့္ ျပည္သူ႔အုံႂကြ မႈႀကီးျဖစ္လာသည့္အခါ ျပည္ေထာင္စုတပ္မွ မိမိေနရာေဒသအသီးသီးမွ ထုိးစစ္ဆင္ၿပီး ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈကို မၿဖိဳခြဲႏုိင္ရန္ ဟန္႔တားႏိုင္ရမည္။ ျပည္သူ႔ရင္ခြင္သို႔ ဝင္လာသည့္ ျပည္ခ်စ္ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆို၍ ေၾကးစားတပ္မ်ားကို ျပတ္ျပတ္သား သားတိုက္ခိုက္ၾကရမည္။



တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုႀကီးမွ ဖြဲ႕စည္းေပးလိုက္ေသာ စင္ၿပိဳင္အစိုးရသည္ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသတြင္ အင္အားအႀကီးဆုံးႏွင့္ တပ္ေထာက္ခံမႈရွိသည့္ အစိုးရ ျဖစ္လာမည္။ ဤကဲ့သို႔ ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္ႏုိင္ၾကလွ်င္ ျပည္သူ႔အုံႂကြႀကီးကို ဦးေဆာင္ရာတြင္ NLD ပါတီႏွင့္ တြဲ၍ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။



မျဖစ္ႏုိင္သည္မရွိ၊ ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ေသးသျဖင့္ မျဖစ္ေသးျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႔ မတ္ ၄,၅ရက္တြင္ ဖို႔ဒ္ဝိန္းၿမိဳ႕တြင္ ညီလာခံတခုကို လုပ္ၾကအုံးမည္၊ ထိုညီလာခံမွ လႊတ္ေတာ္တရပ္ ဖြဲ႕စည္းလာရန္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္းသိရသည္။ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိသူမ်ား လုပ္ႏိုင္လွ်င္ ကန္႔ကြက္ ရန္ မရွိပါ။ သို႔ရာတြင္ တင္ျပထားသည့္အတိုင္း လုပ္စားတပ္ေပါင္းစုမ်ားကို အရင္ဖ်က္သိမ္းၿပီး တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစု ေဖၚေဆာင္ေရး မရွိဘဲႏွင့္ ျပဳလုပ္ၾကလွ်င္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ရန္ ဒုံးေဝးေနဦးမည္ျဖစ္သည္။ NCGUB အဖြဲ႕အစည္းသည္ တိုးခ်ဲ႕ရန္လည္းေကာင္း၊ တည္ရွိရန္ လည္းေကာင္း မရွိသင့္ေတာ့ေခ်။ NCGUB အား ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွ အသိအမွတ္မျပဳေတာ့သည္မွာ ႏွစ္ကာလပင္ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တရားဝင္အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ေၾကာင္း ယခုဖိုဒ္ ဝိန္း အစည္းအေဝးမွ ထုတ္ေဖၚေျပာၾကလွ်င္ အမႈိတ္တခု ရွင္းသြားႏုိင္ပါသည္။ ထုိမွတဆင့္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားအားလုံး ဖ်က္သိမ္းၿပီး တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုႀကီးျဖင့္ ညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ၿပီး ေရွ႕တလွမ္းတိုးသင့္ပါသည္။



ထိုအခါ တပ္ေပါင္းစုမွ တခုတည္းေသာ ႏုိင္ငံျခားဆက္ဆံေရး႒ာန၊ ဘ႑ာေရး႒ာန၊ ႏုိင္ငံေရး႒ာန၊ စီးပြားေရး႒ာန၊ က်န္းမာေရး႒ာန၊ ပညာေရး႒ာနတုိ႔ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ကြ်မ္းက်င္ သူမ်ား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကသာ ေနရာယူရမည္ဆိုသည့္ မူကိုပယ္ၿပီး တကယ္သိ၊ တကယ္တတ္၊ တကယ္နားလည္သည့္သူမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ခန္႔ထားျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈ၊ စည္းစံနစ္က်မႈ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာရွိမႈတို႔ျဖင့္ ၿပီးျပည့္စုံေသာ စင္ၿပိဳင္အစိုးရတရပ္္ ေပၚေပါက္လာႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။



တဖက္မွလည္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားကို ပူးေပါင္း၍ မိမိတျပည္ေထာင္ လြတ္လပ္ေရးထက္ စုေပါင္းအားျဖင့္ တႏိုင္ငံလုံးလြတ္ေျမာက္ေရးဆိုသည့္ အမ်ဳိးသား ရည္မွန္းခ်က္ကို မူခ်၍ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္၍ တိုက္ပြဲဝင္မွ ႏုိင္ မည္ဆိုသည့္ အျမင္ႏွင့္ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိဘို႔လိုသည္။ နအဖတပ္တြင္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ပါဝင္ သည္။ ဗမာလူမ်ဳိးသက္သက္ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းမဟုတ္သည္ကို သတိျပဳသင့္သည္။ က်စ္လစ္ခိုင္မာေသာ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုေအာက္တြင္ ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ စင္ၿပိဳင္အစိုးရႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္သည္ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို ထိေရာက္စြာ ထိုးစစ္ဆင္ႏိုင္ေသာ အင္အားစုႀကီး ျဖစ္လာလိမ့္မည္။



မႈိလိုေပါက္ေနေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးစုံ၊ တပ္ေပါင္းစုမ်ဳိးစုံတို႔မွ ငါးပြက္ရာ ငါးစားခ်ေန သည့္ (Proposal) ပ႐ိုပိုဆယ္ႏုိင္ငံေရးဘဝမွ ႐ုန္းထြက္ၿပီး (ALL inclusive) အမ်ားပါဝင္ ပတ္သက္ေသာ အစိုးရတရပ္အျဖစ္ ႏိုင္ငံျခားေထာက္ပံ့ေငြမ်ားကို စံနစ္တက်ရယူၿပီး အသုံးစားရိတ္၊ ကုန္က်ေငြ၊ ရေငြတို႔ကို အမ်ားျမင္သာေအာင္ ေဖၚျပရင္း အမ်ားလက္ခံေသာ စင္ၿပိဳင္အစိုးရဘဝမွ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေထာက္ခံမႈအျပည့္ႏွင့္ တိုက္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႐ိုးသားစြာျဖင့္ ကိုယ္က်ဳိးမဖက္ဘဲ အမုန္းခံတင္ျပလိုက္ပါသည္။



ထြန္းေအာင္ေက်ာ္